Kamp van Akabe de Pioen, een Geelse scoutsgroep, in Slatina-Timis : 24 juli tot 2 augustus

Akabe De Pioen is een scoutsgroep voor kinderen en jongeren met of zonder een beperking. Doorheen het jaar organiseren zij tweewekelijks op zondagnamiddag een ongelooflijk mega-toffe activiteit (van 14u tot 17u). Iedereen tussen 6 en 26 jaar is welkom, met of zonder lichamelijke of mentale beperking. Op deze manier proberen zij te werken rond het thema inclusie. website

Marie en Elise, beiden lid van de leiding, waren reeds in Roemenië. Marie deed stage bij de GLT groep van Resita en Elise was 1 week in Slatina-Timis voor een schoolopdracht. Ze kwamen allebei met vele verhalen terug uit Roemenië en overtuigden hun medeleiding van Akabe om een kamp te organiseren in Slatina-Timis.

Zondag 24 juli vertrokken 5 deelnemers met een camionette vol bagage, tenten en alles wat je nodig hebt voor een kamp, de andere 13 leid(st)ers vertrokken dinsdag met het vliegtuig vanuit Eindhoven naar Timisoara. Ze overnachtten in hun tentjes in de tuin van het medisch centrum.

hier hun verslag:

Een steen...

Wat begon als een zot idee werd in de afgelopen 10 dagen werkelijkheid voor onze scoutsgroep. Zo’n half jaar geleden opperde Marie en Elise het idee om met de leidingsploeg naar Roemenië te reizen om de plaatselijke AGLT verenigingen van Slatina-Timis en Resita te leren kennen. Het zotte idee werd al snel een prachtig verhaal.

Op 24 juli 2016 vertrokken 5 enthousiaste leiding met een camionette richting Slatina-Timis. Een dag later werden ze door de familie Aghescu bij aankomst hartelijk ontvangen met een lekkere Roemeense maaltijd en een gezonde (ja toch?) dosis Tuica. In de gesprekken aan de eettafel bleek al snel dat we een interesse deelden met hun oudste zoon Catalin, namelijk voetbal. Die avond werd er daarom een potje voetbal gespeeld met de plaatselijke jeugd. Na een 1,5 uur heerlijk voetballen moesten wij Belgen het onderspit toch delven. Met 18-3 verloren we van de Roemenen en moesten we hen de eer gunnen. We besloten dan maar samen uit te blazen op café en lieten ons door de plaatselijke jongeren leiden doorheen de Roemeense bierkaart.
Na een heerlijk lange nacht, die we echt wel verdiend hadden, trokken we er met enkele Roemeense jongens op uit om onze weekplanning tot in detail voor te bereiden. Na een dagje plannen en rondlopen waren we tevreden met het resultaat en waren we klaar om onze medeleiding te ontvangen. ‘s Avonds arriveerde de rest van onze scoutsgroep namelijk in het dorpje. Ze hadden een fijne vlucht achter de rug en genoten van hun ontvangst met een heerlijke pizza. Omdat het camionette-team nog steeds ontevreden was over de uitslag van de afgelopen voetbalwedstrijd, daagden ze de Roemeense jeugd opnieuw uit. Ditmaal voor een gigantische voetbalmatch. De grote groep jongeren (30+) werd verdeeld in 3 ploegen die beurtelings tegen elkaar een match opnamen. Ondanks de taalbarrières werkte iedereen met elkaar samen en werd het een enorm gezellige avond, die opnieuw eindigde op café.

Op 28 juli begonnen we de dag met een lekker Roemeens ontbijtje. Daarna verdeelden we ons in twee groepen. De ene groep ging naar Caransebes om inkopen te doen voor de hele groep. Ze kregen de kans om rond te lopen over de markt en in de winkelcentra. Ze gingen ook op restaurant op zoek naar lekkere Roemeense hapjes. De andere groep kreeg een rondleiding door Slatina-Timis, verzorgd door de plaatselijke jeugd. Zij bezochten onder andere de kerken, de school, de jeneverstokerij,.... In de namiddag trokken beiden groepen naar een GLT (hetzij die van Slatina-Timis of Resita) om een speeldag te houden met de plaatselijke kinderen. Het werd enorm plezant! Zowel Akabe de Pioen als de beide AGLT-groepen leerden nieuwe spelletjes en nieuwe methodes van elkaar. De kinderen genoten allemaal met volle teugen van de speeldagen. ‘s Avonds kwam Akabe de Pioen terug bij elkaar in Slatina-Timis en werd er een BBQ georganiseerd door de Roemeense jongeren. Na een heerlijke Roemeense BBQ genoten we samen van een horrorfilm en gilden we het hele dorpje bij elkaar. We durfden bijna niet meer in onze tenten slapen!

spelnamiddag in Resita:{gallery}akabe_resita16{/gallery}

De dag nadien verliep identiek hetzelfde, behalve dat de groepen in de voormiddag van activiteit wisselden zodat iedereen zowel Caransebes als Slatina-Timis leerde kennen. Opnieuw werd er een speeldag georganiseerd en opnieuw werd het een prachtige dag.

‘s Avonds trok De Pioen samen met 6 vrijwilligers van AGLT Slatina-Timis de bossen in. Met de camionette en een extra auto werden groepjes leiding beurtelings gedropt aan de Cabana in het bos. Een prachtige houten chalet met een adembenemend uitzicht. Omdat we van het BBQ-en nog niet genoeg hadden organiseerde de Pioen nu een Belgische BBQ voor iedereen. Toch wel verschillend zo’n BBQ in beide landen… Het werd een fijne avond waarin we elkaar beter leerden kennen.
Na een goede nachtrust vertrokken we omstreeks 9.00u de bergen in. De eerste kilometer was ongelofelijk zwaar, maar het gevoel dat we kregen toen we eindelijk aan de top waren, maakte alles weer goed. Het was een zware dag waarin we zo’n 20 kilometer wandelden. Onderweg hadden we alle tijd om praatjes te slaan met elkaar en elkaar beter te leren kennen. Hoe langer we wandelden, hoe minder de woorden ‘wij’ en ‘zij’ vielen. We werden één groep die hecht samenwerkte en elkaar door de moeilijke momenten sleurde. Wanneer iemand het even niet meer zag zitten, reikten 22 anderen meteen hun hand aan. Het was prachtig om te zien hoe iedereen elkaar ondersteunde. Ook toen we herdershonden tegen kwamen schoten de Roemeense jongens meteen in actie. Ze beschermden ons en joegen de honden weer weg. Het werd een zware dag die enkel door teamwork tot een goed einde kon gebracht worden. Na 20 kilometer kwamen we eindelijk aan op onze tweede slaapplaats vlak bij Valiug. We gooiden onze tentjes open, kookten samen op gasvuurtjes en fristen we onszelf op in de rivier. Daarna speelden we een spelletje weerwolven. Hoewel de Roemenen dit spel niet echt kenden waren ze er snel mee weg!

‘s Ochtends werden we gewekt door het geluid van… jawel: koeien! Ze stonden zomaar naast onze tent te grazen en te plonzen in het rivierwater. Gekker dan dit kan je niet gewekt worden. Maar goed er stonden weer 13 kilometer voor ons klaar en dus maakten we snel onze lunchpakketjes klaar en trokken we de bossen in. Die avond kampeerden we aan het Secu-meer. Een prachtige locatie! Opnieuw gooiden we onze tenten open, kookten we samen en maakten we er een gezellige avond van. Tom, onze persoonlijke oplapper, gooide zijn EHBO-kit open en verzorgde alle blaren, wondjes, omgeslagen voeten,.... tot iedereen weer zo goed als nieuw was en er weer tegen aan kon. Na een gezellig avondje sterrenkijken kropen we moe maar voldaan onze tent in.

De derde dag was iedereen al behoorlijk uitgeput, maar dat kon ons niet tegenhouden om opnieuw 13 kilometer tot een goed einde te brengen. We begonnen vol goede moed aan onze tocht. Rond de middag vonden we een gezellig plekje in de schaduw, met een prachtig uitzicht op het hele gebied. We genoten met volle teugen van onze lunchpakketjes en van het vers geplukte fruit dat we onderweg tegenkwamen. Na 13 kilometer besloten we dat we helemaal nog niet uitgeput waren. In plaats van vlak voor Resita te kamperen wijzigden we onze plannen en liepen we toch nog tot in het centrum van Resita. Daar gingen we even op café met z’n allen. De jongens van Slatina-Timis werden zodra weer opgepikt en dus was een uitgebreid afscheid en een dikke ‘Multumesc’ hier echt op zijn plaats. Daarna gingen we verder naar onze laatste kampeerplaats: de voortuin van een van de meisjes van GLT Resita. Opnieuw werd er een hoop plezier gemaakt.

Die ochtend moesten we ons ontbijt even aan de kant ruimen voor… schapen! Een hele kudde schapen passeerde met hun herder langs onze kampeerplaats. Roemenië blijft ons nog steeds elke dag verrassen! Eens iedereen ingepakt was reed de camionette een aantal keren op en af naar het station. Daar namen we een gekke boemeltrein (met open deuren) richting Timisoara voor een dag sight-seeing, cafeetjes, terrasjes, restaurantjes, culturele bezoekjes,.... En tot slot: eindelijk slapen in een hostel met een bed, een douche, een toilet,.... wat een luxe! We genoten met volle teugen van onze laatste nacht in Roemenië.

‘s Ochtends vertrokken we allemaal met hetzelfde lege gevoel weer naar het vliegveld. Het was een enorm bewogen reis met hier en daar ongemakkelijke momenten en cultuurverschillen maar we hebben elkaar echt beter leren kennen en leren waarderen. De Roemeense jongeren hebben ons meerdere malen gezegd dat het een eer was om met ons samen te werken en dat ze nog veel van ons kunnen leren. Toch zitten wij met hetzelfde gevoel. AGLT: de eer is aan ons, wij kunnen nog veel van jullie leren! We hebben een steen verlegd in de rivier, het heeft de stroom van de rivier veranderd, maar ons ook! {gallery}Akabe_3daagse{/gallery}