Bij de volkstelling van 2011 telde Slatina-Timis 3074 inwoners, 75 minder dan in 2002. Daarvoor was de afname nog groter: na de revolutie verlieten de meeste etnisch-Duits-Boheemse bewoners Sadova Veche (Alt Sadowa) om naar Duitsland terug te keren. In 1977 was het nog een gesloten Duitse gemeenschap: 522 Duitsers naast 61 Roemenen, nu nog enkelen.

Nu ziet de etnische verdeling er ongeveer zo uit:

• Roemenen: 93%
• Duitsers    : 2,5%
• Roma        : 2,5%
• andere en onbekend: 2%

Geloof: de verdeling op basis van geloof is:

• Orthodox            : 60%
• Rooms-katholiek: 30%              
• Baptisten           : 5%                                                                                baptistenkerk Sadova Noua

• andere en onbekend: 5%  

                                                                

De Rooms-katholieken:                                                                                        

Opmerkelijk is dat in een praktisch volledige orthodoxe omgeving, in het hoofddorp Slatina-Timis bijna de helft Rooms-katholiek is. Hier is heel wat opzoekingswerk over verricht. Er zijn heel wat redenen om aan te nemen dat het geen Hongaren zijn. Na de inval van de Turken zou in 1716 een Hongaarse gemeenschap zich onderworpen hebben en zich gevestigd hebben in Slatina-Timis. Professor Zeicu ontkracht dit onder andere na een studie van de familienamen. De Rooms-katholieken hebben allen typisch Roemeense namen. Dat een deel van het dorp zich in de periode van religieuze onrust (1731 - 1771) onder druk van de Oostenrijkers, bekeerde van het Orthodoxe naar het Rooms-katholieke geloof, is ook twijfelachtig. Er zijn manuscripten van voor die periode over de Rooms-katholieke parochie in Slatina-Timis. De stelling van professor Zeicu is dat de Rooms-katholieken in Slatina-Timis afstammen van de Vlachen, een Roemeenssprekend volk uit Bulgarije. De Vlachen bekeerden zich tot het katholiscisme rond 1200 onder Paus Innocentius III. Bij de Turkse invallen zouden zij de Donau hebben overgestoken. 250 gezinnen, 2000 zielen, zouden zich in 1526 in Slatina-Timis gevestigd hebben.

Gugulanen:

Zo werden de boeren in de dorpen rond Slatina-Timis genoemd. Zij teelden fruit op de heuvels, voornamelijk appels. Typisch waren de afgedekte karren, die de ganse Banat en omliggende streken in herfst en winter rondreden om in de dorpen appels te verkopen. zij leefden eerder teruggetrokken, primitief. En alhoewel ze goede zaken deden was dit niet te merken aan hun woonst, maar wel aan de gouden muntstukken die vrouwen en dochters rond de hals droegen.

Werk:

De meeste inwoners van Slatina-Timis en gehuchten waren arm.

De grond was van slechte kwaliteit, dit was ook de reden waarom de gronden in de communistische periode niet gecollectiviseerd werden. Vele gezinnen doen aan overlevingslandbouw en hebben eigen lapjes grond. Ook vele burgers houden een koe, varkens, schapen, ganzen en kippen. De grootste boeren hebben een tiental koeien.

Er wordt gewerkt in de bosbouw.

Er zijn grote houtzagerijen.

Daarbuiten zijn er de handwerkers: schrijnwerkers, dakwerkers, smeden.

De Roma zijn uitblinkers in artistieke werkzaamheden zoals schilderen, bezetten, zinkbewerken.

Voor echte industrie moest men zich verplaatsen: Caransebes met zijn intussen verloren gegane meubelindustrie en metaalbedrijven (treinassen). De arbeiders zochten verderop werk in de zware industrie van Otelu-Rosu en Resita: hoogovens en gieterijen. De meeste bedrijven zijn na de revolutie één voor één gesloten. Caransebes heeft nog wat nieuwe industrie: onder andere auto-onderdelen, aangetrokken. Vele jongeren wagen hun kans in het welvarende West-Europa, Amerika, Canada. Vandaar de dalende bevolkingscijfers en de instorting van de vastgoedprijzen in de steden.