Wij zijn Lauren en Elien, 2 studentes orthopedagogie aan de Karel De Grote Hogeschool te Antwerpen. Voor het vak ‘Transculturele uitdagingen over de grenzen’ heen kregen we de opdracht om onze grenzen te verleggen en een trip naar het buitenland te ondernemen. We kozen ervoor om geen standaard citytrip te plannen, maar onszelf net uit te dagen en voor een land te kiezen waar we niets van af wisten. Na wat denkwerk besloten we naar Roemenië te trekken. Al gauw ontdekten we het Roemenië Comité in Geel. We besloten hen te contacteren om wat meer informatie te verkrijgen voor onze reis. Ria en Paul gingen met ons in zee en hielpen ons om de reis uit te stippelen. Ze zorgden voor een gastgezin waar we konden verblijven, voor contactpersonen en voor andere praktische zaken zoals een woordenlijst en een kaart van het dorp.
Op dinsdag 30 januari was het eindelijk zover: we vertrokken naar Roemenië! Na een korte vlucht kwamen we aan in Timișoara. Daar stonden 2 personen van het Geels comité ons op te wachten. Zij waren zo vriendelijk om ons te komen ophalen aan de luchthaven en gaven ons ook een korte introductie van Roemenië.
Na een korte autorit kwam we aan in het dorp waar we zouden verblijven: Slatina-Timis. Hier werden we onmiddellijk blootgesteld aan de Roemeense gastvrijheid. Johny en Gaby verwelkomden ons in hun huis en waren zo genereus om ons er de komende dagen te laten verblijven. Ook alle andere inwoners van Slatina waren ontzettend vriendelijk. Iedereen begroette ons op straat en er heerste een echte samenhorigheid in het dorp. Ondanks de armoede deinsde niemand ervoor terug om de ander een handje te helpen. Ze hebben er misschien niet veel, maar zelfs het weinige dat ze hadden wilden ze met ons delen.
Al snel verloren we ons hart aan het Roemeens gebak en de Roemeense gastvrijheid. Voor ons vertrek hadden we eerder een negatief beeld van Roemenië. Zo dachten we dat Roemenië een kil, donker, verloederd en afgesloten land zou zijn. Slatina-Timis bewees echter het tegendeel. Iedereen was ontzettend warm, open en gastvrij. Dit verwonderde ons enorm. Ondanks de armoede die er heerste, zetten de meesten zich toch in om het straatbeeld op te fleuren. Denk hierbij aan kleurrijke gevels. Het dorpje is daarnaast ook nog eens omringd door een ontzettend mooi landschap en er is nog echt sprake van een ongerepte natuur.
Gaby en Johny namen ons onder hun vleugels. Gaby bezocht samen met ons verschillende voorzieningen in de buurt van Slatina-Timis zoals een school voor buitengewoon onderwijs. Het was voor ons een grote hulp dat zij meeging. Ze leerde ons ook kennismaken met de Roemeense cultuur en liet ons onder andere de traditionele klederdracht zien en vertelde veel over de Roemeense gebruiken. Johny maakte ons wegwijs in het dorp, nam ons mee naar huisbezoeken en vertelde veel over het medisch centrum. Dankzij Gaby en Johny was onze trip naar Roemenië een memorabele ervaring. Ze toonden ons allerlei zaken die een gewone ‘toerist’ nooit zou zien. Ze praatten ook veel met ons over onze beleving bij onze reis en zo leerden we veel van elkaars cultuur. We spraken niet enkel over cultuurverschillen maar ook over de gelijkenissen die er zijn tussen de Belgische en Roemeense cultuur. Het was voor ons heel leerrijk om hier met hen over te praten en te reflecteren.
We kunnen concluderen dat we een deel van ons hart verloren hebben in Roemenië. Dit zowel aan het land, het dorp maar toch vooral aan de bevolking en hun gastvrijheid!
{gallery}2018_lauren_elien{/gallery}