Een gedenksteen in de Rooms-katholieke kerk van Slatina-Timis centrum is van grote geschiedkundige waarde.

Hier het verhaal:

Groothertog Franz, de latere man van Maria-Theresia, en zijn broer Karel van Lorreinen maakten beiden deel uit van het Oostenrijkse leger in de oorlog tegen de Turken. Karel van Lorreinen werd later landvoogd van de Zuiderlijke Nederlanden en trouwde met de zus van Maria-Theresia: Maria-Anna en ze woonden in Tervuren in het kasteel. Op 29 juni 1738 bereikten Franz en Karel met hun troepen Domasnea een dorp ten zuiden van Teregova. Ze namen hier een rustdag die ze gebruikten om de streek te verkennen, 't is te zeggen ze gingen op jacht ... en liepen verloren. De Oostenrijkers organiseerden een zoektocht en vonden de 2 edelmannen terug in de omgeving van Luncavita. De terugweg was intussen versperd door de noordwaarts oprukkende Turken. Onder leiding van Petru Vancea ging de tocht door de Talna kloven de wouden in, langs de bovenloop van de Timis, richting van de huidige Trei Ape, vandaar door de vallei van de Slatina-beek naar Slatina-Timis. Daar zagen ze het kamp van de Oostenrijkse troepen. Ze rustten uit op een rotsblok en de twee verdwaalden beloofden God een kapel  te bouwen met de rotsblok als fundatie.

In 1739 - 1740 bouwde Keizerin Elisabeth, de vrouw van keizer Karel VI van Oostenrijk en moeder van Maria-Theresia, een kapel als dank aan de bevolking van Slatina-Timis. 

De kapel werd in 1740 ingewijd en diende als parochiekerk omdat de vorige tijdens de oorlog met de Turken was afgebrand. In 1771 werd de kapel door bloedvergieten ontheiligd. In opdracht van keizerin Maria-Theresia werd de huidige kerk  gebouwd op dezelfde plaats  en werd de gedenksteen met chronogram ingemetst.